اینجا نه از مغازههای سوپرگوشت لاکچری شمال شهر خبری هست، نه از شهربازیهای سربسته، نه مدرسه و نه حتی یکخانه بهداشت. اینجا تا چشم کار میکند خاک است و خاک و چند کوره آجرپزی فعال. سالها پیش قرار نبود، کورههای آجرپزی روستای شمسآباد به بافت تهران بچسبد، اما رشد شهرسازی مجالی برای حفظ فاصلهها باقی نگذاشت و دیگر کوره پزخانهها در حریم جنوبغربی پایتخت تافته جدا بافته از شهر نیستند. این روستا از قدیمالایام 24کوره فعال داشت و چند سالی هست که از آن تعداد 10کوره فعال مشغول کارند. صاحبان کوره با ایجاد امکان زندگی به کارگرها اسکان دادهاند و در کورهها از 5 تا 20خانواده با شرایط نامطلوب زندگی میکنند؛ آنهایی که هر سال مهرماه میآید و میرود و آرزو میکنند؛ کاش طوری شود و روزی برسد که بتوانند فرزندانشان را به جای لباس کار، در لباس دانشآموزی ببینند. اینجا مدرسه و محیط آموزشی مناسبی هم وجود ندارد و تنها گاهی یکی، دومؤسسه خیریه به بچهها یکسری از دروس پایه را آموزش میدهند. البته جای شکرش باقی است که طی 2هفته اخیر با همکاری ستاد مقابله با کرونا و شهرداری تهران، واکسیناسیون اهالی روستا آغاز شده است.براساس اطلاعاتی که شورای اسلامی روستای شمسآباد در اختیار همشهری گذاشته، حدود 200خانوار درهمسایگی منطقه18 تهران، بدون سهمی از عدالت شهری، روز را به شب میرسانند. این روستا بنا به دلایلی از بیتکلیفترین روستاهای حریم تهران بهحساب میآید. بهگفته ساکنان برای دریافت خدمات، سر در گم هستند و نمیدانند باید به شهرداری منطقه18 مراجعه کنند یا به فرمانداری اسلامشهر. آنها از مدیران، امکاناتی در خور قشر کارگری را درخواست میکنند تا شرایط زندگی برای کودکان و میانسالان خانوادهشان بهتر از پیش شود؛ چی, ...ادامه مطلب